Külleriydi

Akıp giden günleriydi zamanın

Güneşliydi bulanık zihninin anıları

Çekilirdi gölgeye, keşfetmek için onları

Berrak ama solgun bir dalış

Kıyıya vuran dalgaların köpükleri kadardı

Sonrası kaderin infazı

Ne rızası vardı varlığında

Ne de bir söz hakkı

Ne çıkacaksa bahtına -kâh fırtına

Kâh bir denizaltı

Sevdiğini söyleyemedi bile

Tanıyamadı ki kendini

Yalnızca

Hiç yaşanmamış bir geçmişin külleriydi

Ve öyle de kaldı.